انسان براي تامين نيازهاي روزمره خود را پيش رو داشت. ابتدا شكار و استفاده از گياهان خودرو و سپس به مرور زمان و با فرا گرفتن فنون اوليه كشاورزي اقدام به تهيه مايهتاج خود نمود. با توجه به خطراتي كه در شكار حيوانات انسان را تهديد مي كرد، لذا تمايل به سمت كشاوزي بيشتر و بيشتر شد تا جايي كه در گذشته اي نه چندان دور، بيشتر مردم عدي در كره زمين پيشه كشاورزي را برگزيدند. كشاورزان با سه عامل زمين، نيروي كار و آب روبرو هستند كه اهميت هر سه مورد به نوع خود بسيار مهم بوده و مي باشد. 

امروزه با مكانيزه شدن صنعت كشاورزي نوع محصولات و تنوع فصلي آنها و نيز مقدار توليد آنها تفاوتهاي بسياري بوده است با استفاده از ابزار آلاتي مانند كمباين، تراكتور و دستگاههاي مخصوص شخم زنيف سم پاشي هاي هوايي و نيروي انساني كمتري درگير كشاورزي مي شود كه اين امر موجب كاهش هزينه توليد در مجموع، و از طرف ديگر افزايش بيكاري را سبب مي شود. 

امروزه كشاورزي سنتي در مقايسه با سالهاي گذشته بسيار كمتر شده است. اكثر كشاورزان يا كوچ كرده و به شهرهاي بزرگ آمده اند و يا آنهايي كه توان مالي داشته اند با سيستم هاي امروزه خود را وقف داده و از سيستم هاي نوين آبياري و ماشين آلات كشاورزي استفاده مي كنند.

در سالهاي اخير با استفاده از تكنولوژي نانو، توليد محصولات فصلي، در تمام فصول امكانپذيري شده است كه اين امر بمنزله انقلابي در كشاورزي به حساب مي آيد. از اين رو مي توان گفت ديگر مي توان كشاورز را به همان ديدگاه قديم نگريست بلكه نيازمند توجه و ديدگاه علمي و دقيق مي باشد.